II TYDZIEŃ ADWENTU
Hymn Jubileuszu 2025
Pielgrzymi nadziei
Słowa: Pierangelo Sequeri
Dostosowanie do języka polskiego: Krzysztof Niegowski
Niech jak żywy płomień mej nadziei
Moja pieśń niech sięgnie uszu Twych
Życia wieczne łono nieskończone
w drodze Jezu ufam Tobie
Naród każdy, lud i język świata
w Twoim Słowie swój znajduje blask.
Synów, córki, kruchych i zgubionych
Ty w Twym Synu wciąż przygarniasz
Niech jak żywy płomień mej nadziei
Moja pieśń niech sięgnie uszu Twych
Życia wieczne łono nieskończone
w drodze Jezu ufam Tobie
Patrzy na nas Bóg czuły, cierpliwy:
Nowej ery rodzi się już świt
Nowe Niebo, Ziemia Odnowiona:
Życia Duch przenika mury.
Niech jak żywy płomień mej nadziei
Moja pieśń niech sięgnie uszu Twych
Życia wieczne łono nieskończone
w drodze Jezu ufam Tobie
Podnieś oczy, ruszaj z wiatrem w przyszłość
do nas Bóg dziś idzie, trzymaj krok,
Patrz na Syna, co się stał człowiekiem
Tłumy ludzi odnalazły Go.
Niech jak żywy płomień mej nadziei
Moja pieśń niech sięgnie uszu Twych
Życia wieczne łono nieskończone
w drodze Jezu ufam Tobie
Podczas wędrówki pieśń bardzo często pojawia się na ustach, jakby była zaufanym towarzyszem wędrownika, któremu łatwiej wyrazić siebie i umotywować cel swojej podróży z pomocą śpiewu. Dotyczy to także życia w kontekście wiary, które jest pielgrzymowaniem w świetle Zmartwychwstałego Pana. Pismo Święte jest przesiąknięte pieśnią, czego przykładem są Psalmy: modlitwy ludu Izraela zostały napisane po to, by głosić je śpiewem, aby poprzez pieśń przedstawiać Panu najbardziej ludzkie sprawy. Tradycja Kościoła pielęgnuje tę jedność, czyniąc śpiew i muzykę jednym z płuc swojej Liturgii. Jubileusz, który już sam w sobie jest wydarzeniem dla ludu pielgrzymującego do Drzwi Świętych, znajduje w pieśni jeden ze sposobów wyrażenia swojego motto: „Pielgrzymi nadziei”.
Tekst przygotowany przez Pierangelo Sequeri, nawiązujący do Roku Świętego, skierowany jest do wszystkich twórców muzycznych, którzy pragną wziąć udział w Międzynarodowym Konkursie Hymnu Jubileuszowego 2025. Przede wszystkim motto „Pielgrzymi nadziei” znajduje swój biblijny odpowiednik na niektórych stronach pism proroka Izajasza (Izajasz 9 i Izajasz 60). Tematy stworzenia, braterstwa, czułości Boga, nadziei i przeznaczenia, rozbrzmiewają językiem, który nie jest „technicznie” teologiczny, choć w swojej treści zawiera biblijne odniesienia, aby brzmiał wymownie, ale też zrozumiale w uszach naszych czasów.
Krok po kroku, poprzez codzienną pielgrzymkę, ludzie wierzący opierają swą ufność na źródle Życia. Pieśń, która pojawia się spontanicznie podczas drogi (por. Augustyn, Kazania, 256), skierowana jest do Boga i jest to pieśń pełna nadziei na wyzwolenie i wsparcie. Pieśń, której towarzyszy życzenie, aby dotarła do uszu Tego, który sprawia, że ona płynie. Bóg, jako wiecznie żywy płomień, rozpala nadzieję i dodaje energii pielgrzymującym ludom.
Prorok Izajasz wielokrotnie widzi rodzinę mężczyzn i kobiet, synów i córek, powracających z rozproszenia, zebranych w świetle Słowa Bożego: „Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką” (Iz 9, 1). Światłością jest Jezus, który stał się człowiekiem i który swoim Słowem gromadzi wszystkie ludy i narody. Żywy płomień Jezusa daje początek temu wydarzeniu: „Powstań! Świeć, bo przyszło twe światło i chwała Pańska rozbłyska nad tobą.” (Iz 60, 1).
Chrześcijańska nadzieja jest dynamiczna i rzuca światło na pielgrzymkę życia, ukazując oblicze braci i sióstr, jako towarzyszy w drodze. To nie jest wędrówka samotnych wilków, ale podróż ludzi, pewnych siebie i szczęśliwych, zmierzających ku Nowemu przeznaczeniu. Tchnienie Ducha nadaje blask przyszłości, która ma nadejść. Ojciec niebieski cierpliwie i z czułością obserwuje pielgrzymkę swoich dzieci i otwiera im drogę, wskazując na Jezusa, swojego Syna, który staje się przestrzenią pielgrzymowania dla każdego z nas.
DO POBRANIA:
