CHRZEST PRAGNIENIA

„Chrzest pragnienia” jest liturgicznym sposobem wyrażenia pragnienia rodziców, którzy chcieli ochrzcić swoje zmarłe dzieci – najczęściej w wyniku poronienia – ale realnie nie mogli tego zrobić. Jest, jak wszystkie modlitwy, podejmowany i sprawowany w sposób całkowicie dobrowolny.

W Kościele uznaje się chrzest pragnienia, czyli włączenie do rzeczywistości zbawczej kogoś, kto zamierzał, a z różnych powodów nie był jeszcze w stanie przyjąć chrztu sakramentalnego. W przypadku śmierci dziecka nieochrzczonego, a rodzice lub opiekunowie mają pragnienie i potrzebną do przyjęcia chrztu wiarę, uznaje się przyjęcie chrztu pragnienia.