W uroczystość św. Piotra i św. Pawła, 29 czerwca 2025 r., abp Adam Szal uroczyście poświęcił kościół parafialny pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Lecce.
Na początku uroczystej Eucharystii ks. Stanisław Kowal, proboszcz parafii w Lecce, w słowach powitania zwrócił uwagę, że wybudowanie kościoła materialnego to ogromny trud, ale o wiele większym trudem jest później dbanie o Kościół, jak wspólnotę. – Ten trud ma nam stale przypominać, że nie ustaje praca nad budową naszej wspólnoty wiary – podkreślił kapłan. – Oby wszyscy, którzy podziwiać będą piękno tego budynku, mogli
również budować się świadectwem naszej wiary i życia natchnionego wiarą – dodał prosząc metropolitę przemyskiego o poświęcenie kościoła i ołtarza.
W homilii abp Adam Szal odwołał się do odczytanego fragmentu Ewangelii o Kościele opartym na Opoce, którego nie przekroczą bramy piekielne i parafrazując perykopę, pytał za Jezusem: co ludzie mówią dzisiaj o Kościele, o wspólnocie wiary, o wspólnocie ludzi wierzących. – Ważne jest to, że Kościół trwa i ciągle jest na nowo budowany, jako znak, który ukazuje współczesnemu człowiekowi, także żyjącemu w dwudziestym pierwszym wieku, sens życia, sens cierpienia. Jako znak, który podnosi dusze ludzkie i gromadzi jako wspólnotę wiary. A ważne jest to, aby być żywym kamieniem – uwrażliwiał hierarcha zachęcając, aby jako „żywy kamień żyć w łasce uświęcającej, być tworzącym wspólnotę Kościoła bosko-ludzką”.
Metropolita przemyski ukazał dwa spojrzenia na Kościół, jakie mieli patroni dnia: św. Piotr i św. Paweł. Pierwszy patrzył na kościół, jako na budowlę. – My, jako żywe kamienie, jesteśmy spojeni, złączeni miłością, a początek budowy, te fundamenty, to wiara w Chrystusa. To On jest fundamentem i w oparciu o ten fundament budujemy ściany, które są nieraz przyozdobione figurami świętych, przypominającymi, że Ewangelia jest tak piękna, że warto poświęcić jej życie – powiedział hierarcha.
Natomiast św. Paweł Kościół porównał do żywego organizmu. – W jednym ciele mamy wiele członków. Każda część organizmu ma do spełnienia swoją misję i jest ważna. Aby czuć się potrzebnym, tak jak głowa jest potrzebna dla ręki, jak ręka jest potrzebna dla głowy. Chrystus jest Głową Kościoła. Chrystus jest Głową tej wspólnoty wiary ciała mistycznego – wyjasniał.
Arcybiskup zwrócił uwagę, że w świątyni parafialnej w Lecce, nieustannie umacnia się wspólnota wiary. – Chcemy uświadomić sobie, że ta nasza świątynia parafialna jest też obrazem tej wspólnoty uczniów Chrystusa. Ona jest po to, żeby się w niej gromadzić. Ona jest po to, żebyśmy tutaj szli drogą wiodącą ku zbawieniu, przyjmując chrzest święty i każdy inny sakrament– powiedział kaznodzieja. – I tak jak potrzebny był plan budowy świątyni, potrzebne były pewne etapy, potrzebne były środki finansowe, potrzebny był czynnik łączący i wykończenie, potrzebne jest to poświęcenie. Podobnie też we wspólnocie wiary, wspólnocie, którą są ludzie wierzący, jest plan budowy, który nakreślił Pan Jezus: Idźcie na cały świat – dodał.
Metropolita przemyski w dniu poświęcenia kościoła parafialnego prosił zebranych o modlitwę, żeby „ta świątynia była nie tylko punktem chwały, chluby słusznej, że zdobyliśmy się na wielki wysiłek budowy świątyni, nowej świątyni”. – Ale żeby chlubą waszą było to, że jesteście w tej świątyni, że się modlicie, że łączy was wzajemna miłość – apelował i zachęcał, aby wpatrywać się w Boże Serce, które patronuje wspólnocie parafialnej w Lecce, aby „uczyć się się od tego Serca cichości, pokory, a przede wszystkim miłości”.
Po homilii wierni uroczyście wyznali swoją wiarę, w śpiewie litanii wzywali wstawiennictwa Wszystkich Świętych, a następie metropolita przemyski odmówił modlitwę poświęcenia kościoła i ołtarza, aby namaścić świątynię olejem Krzyżma Świętego.
Na zakończenie ks. Stanisław Kowal, proboszcz parafii w Lecce, skierował słowa wdzięczności za akt poświęcenia świątyni i ołtarza, przypominając, że opieka Najświętszego Serca Pana Jezusa towarzyszyła tej wspólnocie w dziele budowy nowej świątyni. – Nie brakowało też modlitwy parafian, naszych Rodaków, którzy mieszkają dzisiaj poza Lecką i wielu, wielu innych osób. Nasza wspólnota zaciągnęła wobec nich wielki dług wdzięczności i spłacać go będziemy gorącą modlitwą. Czynimy to w pierwsze niedziele miesiąca poprzez adoracje miedzy Mszami świętymi – zapewnił kapłan. – Była także ofiara i praca nas samych, mieszkańców parafii. Jak wiele jej było, sami dobrze wiemy – dodał i wyraził wdzięczność wobec wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do powstania kościoła parafialnego w Lecce.
Tekst: Łukasz Sztolf
Zdjęcia: ks. Szymon Kot
Historia parafii w Lecce
W 1935 roku, kiedy to Lecka natężała jeszcze do parafii w Błażowej, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Wiejskiej zaproponowało wybudowanie skromnej kaplicy mszalnej. Budowę niewielkiego kościoła zakończono jesienią 1939 roku. W lutym 1941 roku, do wioski przybył wygnaniec wojenny z Poznańskiego, o. Marian Spytkowski, jezuita, który sprawował tu posługę duszpasterską. Kolejnymi duszpasterzami byli: ks. Józef Grydyk i ks. Wojciech Bogdan. W 1947 roku, biskup przemyski Franciszek Barda erygował parafię w Lecce, poświęcił kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa i mianował pierwszego proboszcza, ks. Stanisława Rysza. W 1976 roku, z nominacji biskupa Ignacego Tokarczuka, parafię objął ks. Franciszek Pelc. Przez następne lata parafianie troszczyli się o upiększenie swojego kościoła i niezbędne remonty. Jesienią 2008 roku podjęto decyzję o budowie nowego kościoła, w pełni odpowiadającego potrzebom miejscowej wspólnoty parafialnej. Już pod koniec października 2010 roku, rodak biskup Mateusz Ustrzycki (emerytowany biskup pomocniczy diecezji Hamilton w Kanadzie) poświęcił plac pod budowę świątyni. Pierwsze prace rozpoczęły się w maju 2011 roku. Opieka Najświętszego Serca Pana Jezusa nieustannie nam towarzyszyła w dziele budowy. Dokładnie po dwóch latach, 8 maja 2013 roku, po raz pierwszy w nowej świątyni odprawiona została Msza święta, zaś 6 czerwca wprowadzono do kościoła relikwie bł. ks. Bronisława Markiewicza, niegdyś proboszcza w Błażowej
Dnia 30 czerwca 2013 roku odbyła się uroczystość położenia kamienia węgielnego. Po odczytaniu aktu erekcyjnego, podpisy na stosownym dokumencie złożyli: biskup Mateusz Ustrzycki z Kanady, proboszcz ks. Stanisław Kowal, kapłani rodacy i kapłani z dekanatu błażowskiego, przedstawiciele przedsiębiorstw zaangażowanych w budowę oraz parafianie mający szczególny udział we wznoszeniu nowej świątyni.
Dnia 8 września 2013 roku, Metropolita Przemyski, arcybiskup Józef Michalik przybył do wspólnoty parafialnej w Lecce, aby poświęcić nowy kościół. Tym samym świątynia została przeznaczona na wyłączny użytek oddawania chwały Bogu przez jego lud wybrany.
Przez kolejne 6 lat trwały prace we wnętrzu świątyni — położona została granitowa posadzka, wymalowano wnętrze kościoła, wykonano dębowe ławki i drzwi, marmurowy ołtarz i ambonę, umeblowano zakrystię. Obejście wokół kościoła wyłożono betonową kostką i zasadzono krzewy ozdobne. W chwili obecnej są podejmowane decyzje w sprawie wystroju ściany głównej za ołtarzem kościoła. A przez ostatnie siedem lat trwała równocześnie praca przy budowie domu parafialnego. W październiku 2024 roku został on poświęcony przez biskupa Stanisława Jamrozka.
Wspólnota zaciągnęła wobec naszych Rodaków, którzy mieszkają dzisiaj poza Lecką i u wielu innych osób dobrej woli, wielki dług wdzięczności. Spłacać go będziemy gorącą modlitwą. Wdzięczność Bogu i ludziom możemy, wszakże najpełniej okazać poprzez gorliwe uczęszczanie do nowego kościoła: wypełniona wiernymi świątynia — nie tylko od święta, ale na co dzień — niech będzie tego świadectwem!
Przez te lata trwała także praca duszpasterska, i ta zwykła parafialna ale i ta szczególna – prawie wszystkie dzieci są wprowadzane w funkcje lektora w czasie liturgii, chłopcy są ministrantami, są dwaj lektorzy i ceremoniarz. Po zakończeniu posługi ministranta bardzo wielu kontynuuje swoją służbę jako członkowie Ochotniczej Straży Pożarnej w Lecce. Została odnowiona tradycja wrześniowej pielgrzymki do Starej Wsi, dołączamy się do pielgrzymów z Tyczyna. Od wielu lat nie brakuje uczestników „Wakacji z Bogiem”, w rekolekcjach przed bierzmowaniem zawsze uczestniczą wszyscy kandydaci.
ks. Proboszcz Stanisław Kowal
