W sobotę poprzedzającą miesiąc październik, 27 września 2025 r., po raz kolejny odbyła się doroczna Archidiecezjalna Pielgrzymka Róż Żywego Różańca.
Tegoroczne spotkanie zgromadziło licznych członków wspólnot różańcowych przy Sanktuarium Matki Bożej w Kalwarii Pacławskiej. Tradycyjnie był to czas formacji, modlitwy i braterskiego spotkania, w którym szczególne miejsce zajmuje różaniec – modlitwa zawierzenia Maryi i szkoła ufności wobec Boga.
Spotkanie rozpoczęło się od zawiązania wspólnoty, które poprowadził ks. prał. Marian Bocho, proboszcz jarosławskiej kolegiaty pw. Bożego Ciała, w której czczona jest Matka Boża Śnieżna – Królowa Rodzin. Następnie pielgrzymi odmówili wspólnie modlitwę różańcową, powierzając przez wstawiennictwo Maryi swoje rodziny, parafie i całą archidiecezję. Modlitwie przewodniczył bp Krzysztof Chudzio.
Ważnym punktem pielgrzymki była konferencja, którą wygłosił ks. prał. Jan Smoła, archidiecezjalny moderator Róż Żywego Różańca. Punktem wyjścia rozważania była bulla Ojca Świętego Franciszka ogłaszająca Rok Jubileuszowy 2025 pod hasłem „Nadzieja zawieść nie może” (Rz 5,5). Papież przypomina, że w centrum jubileuszu stoi spotkanie z Jezusem – Panem i Zbawicielem, który jest fundamentem naszej nadziei. Prelegent ukazał kilka przestrzeni, w których Bóg zasiewa ziarna nadziei dla duchowości różańcowej.
Pierwszą z nich jest historia – różaniec narodził się w czasach kryzysu Kościoła, kiedy św. Dominik głosił Ewangelię i wskazywał, że prawdziwy Kościół tworzą ci, którzy żyją w bliskiej relacji z Jezusem i są „pełni łaski”. Z tego źródła wyrosła modlitwa, która do dziś kształtuje wspólnoty wierzących.
Drugą przestrzenią jest modlitwa wspólnotowa. Różaniec gromadzi rodziny, wspólnoty i całe parafie, a jego siła objawia się w jedności modlących się wiernych. Nadzieja rodzi się tam, gdzie ludzie razem uznają Jezusa za Pana i Zbawiciela, tak jak czynił to bł. Józef Ulma ze swoją rodziną.
Trzecia przestrzeń to wtajemniczenie – Kościół uczył, że modlitwa różańcowa jest zanurzeniem w Ewangelię. Tak powstały tajemnice różańca, bractwa i wspólnoty, które przyciągały wiernych i ożywiały wiarę w parafiach.
Czwarta przestrzeń to dokumenty Kościoła. Od średniowiecza aż po współczesność papieże wydali setki dokumentów o różańcu. Ukazują one bogactwo tej modlitwy i są drogowskazem dla wspólnot różańcowych.
Ostatnią przestrzenią nadziei jest Żywy Różaniec, odnowiony przez Paulinę Jaricot. Dzięki tej wspólnocie modlitwa różańcowa przetrwała trudne czasy rewolucji i nadal przywraca życie duchowe rodzinom i parafiom. Papież Pius IX nazwał Żywy Różaniec „zaszczepką”, przez którą Bóg na nowo ożywia drzewo modlitwy różańcowej.
Konferencja zakończyła się świadectwami osób świeckich, które ukazywały moc modlitwy różańcowej.
Centrum pielgrzymki różańcowej w Archidiecezji Przemyskiej była uroczysta Eucharystia. Przewodniczył jej Metropolita Przemyski abp Adam Szal, który wygłosił także okolicznościową homilię do uczestników spotkania w Kalwarii Pacławskiej.
Abp Adam Szal w homilii wzywał wiernych, aby stawiali Chrystusa w centrum swojego życia osobistego i rodzinnego, wzorując się na Świętej Rodzinie i błogosławionych Ulmach. Podkreślał, że prawdziwa wierność Bogu przejawia się nie tylko w wielkich wydarzeniach, ale przede wszystkim w codziennym życiu, w codziennej pracy, modlitwie i miłości wobec bliźnich. Każdy dzień, nawet w pozornie zwyczajnych czynnościach, może być okazją do realizowania Bożego planu i wprowadzania Jego blasku w nasze życie.
Hierarcha zachęcał także do praktykowania modlitwy różańcowej, zarówno indywidualnie, jak i w rodzinach. Rozważanie tajemnic radosnych, światła, bolesnych i chwalebnych pozwala pogłębiać wiarę, odnajdywać nadzieję i kierować serce ku Chrystusowi. Modlitwa różańcowa pomaga dostrzegać w codzienności obecność Boga, umacnia więzi rodzinne i prowadzi do duchowego wzrostu.
Abp Szal wskazywał na znaczenie tworzenia wspólnot modlitwy, takich jak Róże Żywego Różańca czy Róże Rodzinne. Wspólna modlitwa sprzyja jedności, uczy dialogu i wzajemnego zrozumienia, a także pomaga przezwyciężać trudności życia codziennego. Jest to szczególnie ważne w obliczu współczesnych zagrożeń społecznych, ekonomicznych i komunikacyjnych, które mogą osłabiać więzi rodzinne i społeczne.
Wreszcie arcybiskup wzywał wiernych, aby czerpali siłę i nadzieję z życia świętych rodzin, przyjmując codzienne wyzwania z odwagą i miłością. Modlitwą różańcową można wypraszać pokój i ochronę dla siebie, swoich bliskich oraz całego świata. W ten sposób wierni stają się wspólnotą otwartą na miłość Bożą, gotową nieść pomoc innym i budować trwałe więzi rodzinne, społeczne i duchowe.
Na zakończenie ks. prał. Jan Smoła podziękował wszystkim za uczestnictwo w pielgrzymce i podkreślił, że to dzięki kapłanom – którzy stoją na czele wspólnot i prowadzą wiernych do Maryi – mogliśmy tu dzisiaj być. Dziękujemy Wam, drodzy Kapłani! Niech Maryja Kalwaryjska prowadzi Was na drogach kapłańskiego życia. Kościół nie zaginie, dopóki będą kapłani, którzy kochają swój lud.
Warto też podkreślić, że pielgrzymka Róż Żywego Różańca posiada swoje trzy wyjątkowe symbole. To sztandar wspólnot różańcowych, obraz bł. Pauliny Jaricot oraz Złota Róża. Symbole te są co roku przekazywane do kolejnych parafii, które włączają się w dzieło szerzenia modlitwy różańcowej.
W tym roku abp Adam Szal przekazał sztandar Róż Żywego Różańca do kolegiaty pw. Bożego Ciała w Jarosławiu, która będzie miejscem kolejnej pielgrzymki w 2026 r. Obraz bł. Pauliny Jaricot został z kolei przekazany do parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Haczowie. Złota Róża trafiła natomiast na najbliższy rok do Sanktuarium Męki Pańskiej i Matki Bożej w Kalwarii Pacławskiej.
Źródło: radiofara.pl
