PRZEMYŚL: Odbyła się Pielgrzymka Jubileuszowa Kapłanów Archidiecezji Przemyskiej

Bp Białogłowski podkreślił znaczenie Roku Jubileuszowego, jako czasu rozliczenia z przeszłością (poprzez spowiedź, Eucharystię, Komunię Świętą, przekroczenie progu kościoła stacyjnego i modlitwy jubileuszowe) oraz spojrzenia z nadzieją w przyszłość. Nawiązał do obrzędu święceń kapłańskich, koncentrując się na pytaniach stawianych prezbiterom.

Hierarcha poruszył kwestię modlitwy, przypominając jej fundamentalne znaczenie dla wiary i kapłaństwa, odwołując się do prośby apostołów „Panie, przymnóż nam wiary” i „Panie, naucz nas modlić się”. Biskup wspomniał o modlitwie brewiarzowej, pacierzu, modlitwie adoracyjnej oraz lectio divina, jako fundamencie modlitwy kapłańskiej.

W kolejnym punkcie bp Białogłowski skupił się na posłudze głoszenia Słowa Bożego. Mówił o głoszeniu Ewangelii i wykładaniu prawd katolickiej wiary, podkreślając znaczenie katechezy i przygotowania do kazań. Zwrócił uwagę na różne formy głoszenia Słowa Bożego, w tym także na środki społecznego przekazu: radio, tygodniki diecezjalne, strony internetowe diecezji i parafii, a także na gazetki parafialne.

Sporo czasu hierarcha poświęcił także kwestii sprawowania Misteriów Chrystusa, czyli Eucharystii i Sakramentowi pokuty i pojednania. Podkreślił wagę sakramentu pokuty dla każdego grzesznika, zachęcając do rachunku sumienia i refleksji nad posługą w konfesjonale. W odniesieniu do Eucharystii, biskup zaznaczył, że jest ona źródłem i szczytem życia Kościoła, a także główną racją bytu kapłaństwa. Dlatego apelował do prezbiterium przemyskiego o godne i pobożne sprawowanie Mszy Świętej, angażowanie wiernych w liturgię oraz poszanowanie norm liturgicznych.

Hierarcha mówił również o duszpasterstwie parafialnym, szczególnie o znaczeniu grup duszpasterskich (ministranci, lektorzy, róże różańcowe, Caritas) i potrzebie angażowania osób świeckich w życie parafii, zwłaszcza w parafiach, gdzie kapłani są sami.

Ostatnim ważnym punktem konferencji była zachęta do budowania w sobie pobożności maryjnej. Biskup odwołał się do słów Jezusa na krzyżu: „Synu, oto Matka Twoja”. Zachęcał do lektury o dogmatach maryjnych, odmawiania różańca i nowenn, a także do modlitwy za kapłanów, którzy odeszli od posługi.

W tym kontekście abp Szal podkreślił, że prawdy wiary głoszone przez ks. Balickiego były „przemodlone”, a nie tylko „odczytane czy wyrecytowane”. – Wiara prowadziła go nieraz do tabernakulum. I to do tego tabernakulum tutaj w przemyskiej katedrze, ale także i do tabernakulum w kaplicy seminaryjnej – przypominał hierarcha. – Wiara prowadziła go z posługą do konfesjonału. Tam właśnie stał się kierownikiem duchowym dla wielu ludzi. Tam rozwijał trudności. Tam nawracał. Tam modlił się o to, aby ludzie żyli życiem łaski – dodał.

Abp Szal wspomniał również, że wiara pomagała ks. Balickiemu zrozumieć trudne czasy i oceniać rzeczywistość. Balicki uważał życie za pielgrzymkę do nieba, nie przywiązując się do dóbr materialnych, co świadczyło o jego ubogim mieszkaniu. Jego wiara łączyła się z zaufaniem Opatrzności Bożej, co przejawiało się w opiece nad osobami marginalizowanymi.

Kaznodzieja podkreślił, że życie błogosławionego ks. Jana Balickiego było pełne zaufania, które prowadziło do miłości. – Gdyby nie było tej miłości, którą on miał, jego życie byłoby oschłe i surowe – powiedział metropolita przemyski. – Uczył się tej miłości od Serca Jezusowego. Jego serce starało się upodobnić do tego, które miał Chrystus; ciche i pokorne – dodał i w tym kontekście przywołał uzasadnione zawołanie Błogosławionego: Dobrze, Panie, dobrze, żeś mnie upokorzył.

Zwracając się do prezbiterium przemyskiego abp Adam Szal przytoczył słowa ks. Jana Balickiego. – W swoim liście po prostu stwierdził: Bóg jest miłością. Naszym celem, celem nas, kapłanów, jest to, aby osiągnąć tę miłość. Miłość, która jest samym Bogiem – powiedział i wskazał, że życie Błogosławionego było „drogą nadziei”.

Arcybiskup Szal nawiązał także do św. Józefa Sebastiana Pelczara, którego relikwie znajdują się w Bazylice Archikatedralnej w Przemyślu. Święty Biskup, autor opowieści o cnotach, podkreślał znaczenie cierpliwości i nadziei w dźwiganiu krzyża życia. Według Pelczara nadzieja to cnota dana przez Boga, oparta na Jego obietnicach i zasługach. Abp Szal przypomniał, że nadzieja ma „trzy ramiona”: przekonanie o wszechmocy, dobroci i wierności Boga.

Na zakończenie homilii abp Szal wezwał kapłanów do wytrwałej modlitwy o właściwą hierarchię wartości, świadomość obecności Boga i naśladowanie Jezusa w cichości i pokorze. Zachęcił do powtarzania aktów wiary, nadziei i miłości, a także aktu „Jezu, ufam Tobie”. Przypomniał słowa św. Jana Pawła II, że „nie możemy żyć bez nadziei”.

Abp Szal podkreślił, że życie każdego świętego i błogosławionego kapłana było inne, ale w każdym obecny był krzyż, Chrystus i prawda o zmartwychwstaniu. – Można i trzeba dążyć do świętości, idąc naszą oryginalną, niepowtarzalną drogą, drogą przepisaną dla każdego z nas – zachęcał kaznodzieja prezbiterów archidiecezji przemyskiej wymieniając wielu świętych i błogosławionych, którzy szli prostą, chociaż trudną drogą do świętości, m.in. św. Józefa Sebastiana Pelczara, św. Jana z Dukli, bł. Jana Wojciecha Balickiego, bł. Bronisława Markiewicza, bł. Władysława Findysza, bł. Augusta Czartoryskiego i bł. o. Michała Czartoryskiego.

Homilię metropolita przemyskie zakończył się zawierzeniem każdego kapłańskiego powołania Maryi. – Ubezpieczmy tę naszą wędrówkę w dłoniach Niepokalanej Maryi. Tej, która była pełna wiary. Tej, o której święta Elżbieta powiedziała: „Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła”. Tej, która bardzo kochała Pana Boga, Jego plan zbawienia. Tej, która zaufała temu planowi – zachęcał abp Szal. – Niech Ona będzie przy nas, niech nam pomaga przejść przez życie dobrze czyniąc i zdobywając świętość – zakończył homilię hierarcha.